2009/04/08

ikastolaren historia


Ea guztion artean osatzen dugun ikastolaren historia; hona hemen jaso dugun lehen saiakera, jarraitzera animatuko al zarete? Kontatu hemen zuen anekdota edota gogoetak..
A ver si entre tod@s completamos la historia de la ikastola; ¿quién se anima a continuar? Compartid aquí vuestras anécdotas y recuerdos




SAN BIZENTE IKASTOLA

Ha dicho el irakasle que busquemos información y escribamos la historia de la ikas. Eta euskaraz, jakina. Beti euskaraz Argitxok eta Gartxok bezala.

Hasiko naiz.

Oiongo San Bizente ikastola 1978n hasi zen ni bezalako umeak hezten eta euskalduntzen. Bueno esto es lo principal que desde hace más de 30 años existe la ikas en mi pueblo que es Oion y esta Arabar Errioxan.

Jarraituko dut.

Gure ikastolak bi edifiziotan eraikinetan banatuta dago, gorria eta urdina. Gorrian 0tik 12 urteetara gaude, eta urdinean DBHkoak daude. ¡Qué ganas tengo de pasar del gorria al urdina y ser de secundaria!

Aurrera

Gure ikastola polita da irakasleak majoak dira, beti daude laguntzeko prest, hori egia da. Ikastolan ikasten dugu eta baina batzutan jaiak ospatzen ditugu, adibidez, Gabonak, Inauteriak, Euskara eguna eta gehiago orain ez naizela gogoratzen.

¿Qué más pongo? Zer gehiago? Ah, bai!

Araba euskaraz! Oiondarrak espertoak eta beteranoak gara, ikastolako hormetako koadroetan fijatu naiz eta 1984n, 1997 eta 2003an ospatu da hemen Araba Euskaraz, eta aurten berriro.

Oso polita izango da con Porrotx eta Pirritx eta Marimotots eta dvda eta abestia grabatu dugu. Eta dirua irabaziko dugunez jangela berria egingo da, que le llaman un comedor escolar porque no tenemos y lo necesitamos porque tenemos que cruzar invierno y verano desde que tenemos 2 años el patio para ir a otro comedor y no voy a decir más porque cuando pregunto a los mayores sobre ese tema me dicen que ya es hora. O sea, gure ikastolak ez dauka jangelarik, baina badauka frontoia, con goteras, itoginekin.

Zer gehiago?

Nire gurasoek esan dute ikastola cooperativa de padres y madres dela y que la ikastola hay que cuidarla y mucho porque es nuestra no como otras escuelas y colegios hau da gurasoen kooperatiba eta gainera euskalduna, hori oso inportantea, garrantzitsua da.

Bukatzen ari naiz,

Asko gustatzen zait ikastola eta ikusi nahi baduzue etorri ekainaren 21ean (el 21 de junio) Oionera eta ikusiko duzue. Gora SanBi ikastola!

Le he enseñado el borrador al irakasle y dice que hay buenas ideas, eta oso ondo hiztegia erabili duzulako eta patatín patatán baina historia eta sentimenduak, eta el tocino y la velocidad, eta errepasatzeko ondoan dudan ikaskideekin, o sea ZUEKIN eta berriro idazteko, y digo yo, ezin da joan dena elkarrekin?

LAGUNTZAAAA!

Lagundu ikastolako historia idazten. Gogoan dauzkazun datoak edo bizipenak jar itzazu web honetan

Ayudadme a escribir la historia de la ikastola y enviadme datos anécdotas, recuerdos, secretos… Eskerrik asko

5 comentarios:

Anónimo dijo...

Joder cuantos años de ikastola
¿Ya van 30?
Intento imaginarme cómo sería Oyon si no hubiese habido nunca Ikastola y la verdad es que no me gustan las opciones.

Yo fui alumno de la ikas y aunque no terminé mis estudios guardo buenos recuerdos de esos años. Algún día, cuando tenga hijos iran a la ikastola.

Anónimo dijo...

1997arte bakarrik eraikin gorria zegoen eta ikasleak 3tik 14urtetara. Orain gorria eta urdina eta 0-16 urte.

Anónimo dijo...

Me acuerdo de la andereño Pakita, sus txikis preguntaban a los mayores: ¿cómo se llama tu pakita? (en vez de andereño)

Txaro dijo...

Ze azkar pasatzen diren urteak, ezta?. Ni hasi nintzenean 83an edo 84an, ordu batzuk egiteko idazkaritzan, bulegoa goiko pisuan zegoen, ez zegoen fotokopiagailurik ezta inpresorarik, fotokopiak egiteko multikopista bat erabiltzen genuen. Batzutan tinta gehiegi ateratzen zen eta kopiak zikintzen ziren, beste batzutan orri batzuk batera ateratzen ziren, beno zelako esperientzia. Idazteko makin bat zegoen, oraindik daukat museokoko pieza bat da.
Urte horietan 63 ikasle zeunden, 3 gela haur hezkuntzan, lehen hezkuntzan 2 gela bakarrik eta 6 irakale. Orain ikasle horiek lanean, ezkondutak eta seme-alabekin egongo dira, adibidez gure Rakel Faces.
Jangelako eta garraioko zerbitzuak ez zeunden. Ikastola itsusiago zen, gero lehioak, ateak, hormak, patioak, teilatuak,.... berriztu ziren.
86an uste dut, bertsoak hasi ziren idazten eta San Prudentzio jaietan ikasleak, gurasoak, irakasleak ... goiz goizetik abestera ateratzen ginen. Ze ondo pasa genuen! Ze pena ohitura hori galdu egin dela!
1993an, ikastolentzat urte gogorra izan zen, publika ala pribatua izateko erabaki behar zen. Gure etorkizuna ez genekien nola izango zen aukera batekin ala bestekin, zalantza pilo bat zegoen eta urduritasuna.
Beno, eskerrak ondo joan da dena eta gure ikastola poliki-poliki joan da handitzen eta aldatzen, beste momentu berezia zen 97an, Araba Euskaraz eta gero, DBHko eraikina inauguratu zenean gure seme-alabek, 16 urte arte, ikasketak bukatu ahal izateko Oionen. Ere 2003an, Araba Euskaraz eta gero, Haurtzaindegia ireki zenean, gurasoei laguntzeko haien seme-alabekin.
Poz-pozik egon behar dugu lortu denarekin. Gurasoei, ikaslei eta langilei eskerrik asko eta aurrera beste ilusioak, proiektuak, etabar joateko lortzen.

Anónimo dijo...

Ya 30 años... ¡cuánto tiempo y que corto se ha hecho!. Luchando contra viento y marea... a veces algo más que marea.

Yo sólo quería escribir sobre todos los que han pasado por esa Ikastola (padres-madres, alumnos, profesores y seguro que me dejo alguien).

Yo siempre digo que soy un afortunado por haber podido estar allí, por haber conocido la ikastola. Cada vez que oigo la palabra "Oion" se me hace un nudo en la garganta.

Me acuerdo de muchos profesores que se han dejado y siguen dejándose la piel (y algo más)por sacar adelante esa Ikastola. Me acuerdo de muchos alumnos que nos sacaban de "quicio" pero que sin embargo luego han sabido apreciar la labor hecha y siguen guardando la Ikastola en un rincón de su corazón. Me acuerdo, como no, de la secretaria de la Ikastola (que mal suena eso), es decir, de Txaro, la historia viva de la Ikastola. Algún día, quizás, se anime a escribir un libro contando su "historia" que no es otra que la historia de la Ikastola. ¡¡Cuantas horas metidas entre papeles para cuadrar números!!

En fin, que esto no ha hecho nada más que empezar (30 años no es nada)y que todavía quedan muchísimas páginas que llenar. Agur bero bat.